Maandag 14 maart

Hoe mindful is het om precies tien minuten voor het einde van deze dag een moment te nemen om er bij stil te staan? Deze maandag verdiende beter.
Terwijl aan de andere kant van de wereld geweld, angst, pijn en onzekerheid heersen en mensen rampspoed 'overleven', gleden bij mij de minuten als zand tussen mijn vingers door. Ik heb hard gewerkt, mezelf opgesloten in de blokhut in de tuin.
Vanmorgen optimistisch mijn sportkleren aangedaan omdat ik van plan was om even te gaan trainen. Ik zit nog steeds in mijn joggingbroek, maar bewogen heb ik niet.

Verspilling
Ik ben me vandaag vooral bewust van verspilling. Naast het gegeven dat ik mijn tijd niet goed heb besteed is er sprake van meer verspilling. Ik heb de ecologische voetafdruk-test gedaan van het WNF. Natuurlijk best voorspelbaar, maar toch vervelend dat er ook voor mijn type mens 2 aardbollen nodig zijn. Ik eet geen vlees, ik doe bijna alles met de fiets, maar toch...ik ben niet zo netjes met stroom & elektriciteit, ik ga op vakantie met het vliegtuig, ik eet dagelijks zuivel...

Dan verspilling van energie: mijn moeder belde en we belandden in een onduidelijk verbaal schaduwgevecht. Ergernis over en weer. Levensvervreemdende communicatie heet dat. Ik voelde me onrecht aangedaan en zij duidelijk ook.
Ik wil dergelijke communicatiepatronen zo graag doorbreken, maar je zit er in voordat je er erg in hebt. En het duurt toch wel weer even voordat je eruit kan..
Die verspilling daar ga ik mee aan de slag. No more waste.

Vanavond liep ik even naar de AH om kattenvoer te kopen. Toen zag ik de prachtige avond, ik hoorde de vogels zingen, zag de roze blauwe lucht, en de kinderen spelen op straat. Ik ging weer open voor het hier en nu.

Wat mij brengt op 'de oefening' van Stephen Levine 'nog een jaar te leven'.
De titel zegt precies wat het is. Levine was 58 jaar oud toen hij aan het experiment begon. Geinspireerd door de Dalai Lama die op zijn 58ste een verslaggever antwoordde dat hij zich ging voorbereiden op de dood. De interviewer vroeg hem daarom naar zijn gezondheid. De Dalai Lama antwoordde dat hij niet ziek was, maar dat zijn lichaam vergankelijk was.

Toen Levine dit hoorde, bedacht hij dat het voorbereiden op de dood eigenlijk iets heel natuurlijks is. Met behulp van dit boek kunnen mensen in een jaar ontdekken hoe ze voluit kunnen leven voordat ze sterven.

Dit experiment wil ik starten als mijn 43ste levensjaar begint (over zo'n 10 weken). Het leven is te mooi om ongemerkt voorbij te laten gaan.

Lees het interview met Stephen Levine:
http://www.personaltransformation.com/Levine.html